malabo to.

Oo, malabo to. At titiyakin kong kasing labo to ng hamog sa umaga, umuusok na kaldero, hangin ng velcher at ash fall ng Mt.Pinatubo.

Ilang panahon na rin ang lumipas, maikling maituturing, saglit..saglit..Ngunit doon nagbunga, doon naalala. Bakit? O bakit? Hindi ko alam ang sagot. Sinadya ba ng kapalaran? Sinadya ba ng tadhana? Ewan. Sinong nakakaalam? Marahil wala. Kahit ako hindi ko alam.

Parang bula, parang hangin, parang uhog na pilit mong sinisinghot. Ayaw tumigil. Gusto mong pigilan pero ayaw. Ayaw talaga. Droga? Hindi. Gamot? Hindi rin. Pagnanasa? Lalong hindi. Hindi ito bawal na gamot na pilit itinatago. Tawa, halakhak, ngiti. Ang saya. Parang nasa langit pero hindi ito katulad ng iba.

Tumalon ako sa kumunoy. Nilusong ko ang ilalim. Nakakita ako kahit malabo. Ang linaw ng liwanag. Natatanaw ko na. Inaabot ko. Muntik ko ng mahawakan ngunit may humaharang. Tila apoy. Napaso ako. Akala ko..akala ko..tapos wala na akong maalala.

Tinutunaw ng bagay na to ang kamalayan ko. Unti-unti. Pilit kong pinipigilan. Ayaw talaga e. Ayaw. Naramdaman kong may tumulo sa kanan kong pisngi. Ano iyon? Ano ito? Bakit hindi ko makita? Luha? Hindi. Bakit ako luluha? Wala namang dahilan? Nilunok na ba ang buwaya ang kapangyarihan mong mag-isip? O hindi ko alam. Hindi ko masagot.

Naninikip ang aking dibdib. Hindi ko na maisip anong susunod na mangyayari. Ayoko na. Parang awa na ng Maykapal. Pigilan na ang buwaya. Kailangan ko pa bang lumusong sa dagat? Makita ang di karapat-dapat? Mas marami pang perlas ang hawakan? Hindi na kailangan pa. Kaya kung maaari, ngayon pa lang ay sagutin na ang mga katanungan. Marami pang oras, panahon, ngunit hindi nito pinapantay ang pagkakataon. Hindi balanse. Sana lang, o sana lang mabalanse.

Ngayon, nasa pagitan ako ng dalawang bundok. Ang isa, sobrang taas, abot langit. Ang isa pa, parang Chocolate hills lang sa laki. Nasa disyerto ako. Pero nagtanong pa rin ako, anong lugar ito? Naliligaw ata ako sa sarili kong panaginip. Dapat ako ang humawak ng manibela. Ayoko ng nanonood lamang at naghihintay ng masayang wakas. Telenobela. Ayoko.

Magtanong ka,malabo? Oo. Ang sagot ko, bahala ka ng magbigay ng kahulugan. Malabo sa paningin ng iba, maaaring sayo hindi. Kapalaran ito.

shift. shifting. shifted?

Nah, just shifting. I don't know yet what will happen to me in the next months. LB or Dil? Yeah. I want to transfer in Diliman because the course I want is there, BA Journalism. BS Development Communication is my course in LB, yeah it's also into Journalism but I want a BA degree. It's just recently that I realized I want to be a Journalist. I wrote it in our year book but the thought that I want to pursue it just came into the picture, I think last sem. And yes, I started doing the things. Shifting papers, forms, and etc. I keep coming back and forth, LB - Diliman. But I also thought of this, what if I passed the exam in Diliman? then I will be leaving my dear LB?? Yeah. It's also hard to imagine that I will be leaving LB, where I started my college life, where I first made friends, where..where..yeah that's it. But the thought of Journ and the metro life is buzzing into my mind. But I do love LB. But..but..yeah that's it. I think I will just take the exam and wait for the results. And right now, I am still confused if I'll go for it if I passed or I will stay in LB where I started everything. =(

SLEX.

South Luzon Express Way.

Dumadaan dito ang maraming sasakyan. Trak, kotse, jeep, van, at basta mga sasakyan. Dumadaan ako dito, dalawang beses sa isang linggo. Nakasakay sa van, patungo sa dorm, pauwi sa bahay. Freshman, 1st sem, tinitibag ang gitna ng kalye. Freshman, 2nd sem, pinapatag ang gitna ng kalye, nilalaparan para mas marami pang makadaang sasakyan. Pabalik-balik ako. Dumadaan. Ganoon pa rin ang daanang ito. Mainit sa tanghali. Trapik sa umaga. Nakakairitang dumaan kasi ginagawa pa yung kalye, kaya nagkaka-trapik at nakakatakot ang mga makakasabay mong malalaking trak. Pero isang araw na ginabi ako sa pag-uwi galing sa Unibersidad, doon ko napansin ang kagandahan ng SLEX. Di lang sya para daanan ng mga sasakyan. Di lang sya comfort zone para iwas trapik (though trapik pa rin dahil sa ginagawa nga ito). Ang ganda, oo, nakita ko ang ganda ng daanang ito. Lagi akong araw dumadaan dito, nagsasawa na ko sa mga berdeng paulit-ulit kong nakikita sa bintana ng sasakyan. Pero sa gabi, makikita mo ang kakaibang pagka-mangha.Di naman pasko, pero nawili ako sa mga liwanag dala ng mga sasakyang dito ay dumadaan. Bawat ilaw, tanda ng senyas na nasa kalsada rin sila. Puting ilaw sa harap ng sasakyan at pulang ilaw sa likod, isipin mong ang dami-dami nila, magkaibang landas ang tinatahak. Salungat sa landas ng isa. Nakaka-manghang panuorin kahit sa bintana ko lang ng sasakyan nakikita. Di naman ako naka-helicopter pero kitang-kita ko sila. Malaki man ang sasakyan, trak o kotse, magkaiba man ng landas, norte o sur, pare-pareho silang nagbibigay ng ilaw. Senyas na nasa kalsada rin sila. Proteksyon para iwas banggaan, at kung minsan parang christmas lights, buhay at hindi namamatay hangga't may mga nadaan at pinapanuod ang kawili-wiling pag-ilaw.

Parang buhay..magkakaiba man tayo ng estado. May mayaman, may mahirap, may cute, may panget, may mayabang, may humble, may matalino, may di gaano, may kuripot, may galante, may trapo, may dukha, may..oo marami pa. Iba-iba man ng direksyon, pare-parehong may senyas, pare-parehong sumisigaw na 'andito ako!', nabubuhay at gumagalaw, tinatahak ang kanya-kanyang landas. Pare-parehong nagpapapansin sa kalye tuwing gabi, pare-parehong may pupuntahan. Kahit yung iba sa kawalan lang ang tungo. Sa SLEX man o saan mang kalsada, eskinita o kanal. May buhay. Oo.

Building.

'Building' - means a lot. yeah. I dunno. I just want to react on the word. Building can be everywhere. Building a house, Building faith, Building family, Building relationships, Building the nation. Building LIFE. (sounds pretty serious). But anyways let's just focus on the BUILDINGS, on the structures. City, Malls, Offices, Companies - Buildings. From the word 'Building' let us extract the word 'globalization' modernization'

<< rewind

Tae, mali ata yung sinulat ko sa itaas. Dito tayo magsimula.

[] play

Nagsimula to nung nagbakasyon ako siguro mga last week lang yun. Dun sa bundok este sa CAR o Cordillera Administrative Region in short sa bundok nga. One week trip sa Banaue, Sagada, Baguio at dumaan pa sa Pangasinan at Subic. Oo, masaya. Pero napansin ko ang daan, kasi naman hindi ako makatulog sa biyahe dahil sa pag-alog-alog ng sasakyan. Oo, yung daan. Pangit. Ito yung daan na papuntang Sagada sa Mt.Province. Gilid talaga ng bundok ang daanan, lubak-lubak, rough road. Napansin ko rin, putol-putol o hindi magkakadugtong yung mga daang sementado, in short kulang-kulang. Bakit? Pinapahirapan nito ang mga dumadaang sasakyan, Bakit di pa rin maayos? Sabi ko, next question please. (o sige mula sa building, kalsada na ang pag-usapan ngayon). Ayun, dun nga ko nag-isip. May gobyerno naman. Ang dami ko ngang nakikitang GMA Cares e pero dun yun nakalagay sa matataong lugar pero dun sa rough road na tinuturing na high way ng mga taga roon? WALA. Hanggang pangalan lang pala. Kulang naman sa semento at aspalto. Kulang. Di ba noh? (umOO ka na lang).

\\ pause
<< rewind (ulit)

'Nasaan ang pondo?' 'Itigil na ang pagkuha sa kaban ng bayan!' 'ERAP,Gloria Resign!' - ayan ang dami dami nyan. (sige magmula sa kalsada, mga rally naman). EDSA1, EDSAdos, EDSAtres? Lahat para sa pagpapatalsik ng pangulo. (wala bang rally para sa birthday ni Santa Claus?). Bakit ba hindi tayo makuntento sa isang pangulo? Niluklok natin tapos papatalsikin rin. Minsan naisip ko weird talaga nating mga Pinoy. Yun lang. (dahil wala na kong masabi).

[] play

Maraming Pilipinong naghihirap. Maraming walang tirahan. Maraming walang makain. Maraming..maraming.. (oo marami). Kelan ba tayo uunlad? Hanggang 'Developing' na lang ba ang title natin? Minsan nanaginip ako. Ayun.

>> forward

Oo, 'building' nga ang title nito. Hindi ka nagkakamali.

-END-